تولید نو- نشریه دیارا
رخدادهای اجتماعی گاهی چنان پیش چشم جامعه رخ می‌دهند که چرایی بروز آن‌ها را نمی‌توان به‌سادگی دریافت. البته که کارشناسان به‌عنوان رصدکنندگان تحولات اجتماعی غالباً از وقوع یک تحول در آینده خبر می‌دهند، اما باید دید که مدیران و مسئولان امر تا چه حد در ارتباط با نظام کارشناسی مسائل در کشور، آیندۀ تحولات را دنبال می‌کنند و باید دید آیا آنچه در آینده رخ می‌دهد برایشان حائز اهمیت است یا نه؟
آنچه را در پاییز سال ۱۴۰۱ رخ داد، می‌توان با رخداد سیل امامزاده داوود مقایسه کرد؛ آن سیل و این واقعه هر دو با همان سرعت و با همان میزان تخریب و البته با وجود همان اصل غافل‌گیری که درباره‌اش صحبت شد اتفاق افتاد. اگر در ماجرای سیل چند نفر آمدند و عکسی به‌یادگار در گل‌ولای گرفتند و صحبت از بهبود وضعیت شد، در وضعیت پیش‌آمده برای نظام آموزشی و تربیتی و مشخصاً بحران پیرامون حجاب در مدارس دخترانه هم چند کلمه من‌باب خالی نبودن عریضه مطرح شد و بعد همه‌چیز به فراموشی سپرده شد، همان‌طور که مسائل پیرامون چرایی وقوع سیلاب امامزاده داوود به فراموشی سپرده شد.
اگر برای وقوع سیل کسی به عقب بازنگردد و مسیر سیلاب و تغییرات در زیست‌بوم طبیعی رود را بررسی نکند، سیل برایش یک رخداد یک‌شبه است. تحولات فرهنگی و تربیتی هم مانند رخدادهای طبیعی ریشه در گذشته دارند و نمی‌شود با نگرش لحظه‌ای تفسیر و تأویلشان کرد. آنچه سال گذشته رخ داد حاصل یک فرایند چندده‌ساله است که باید با کار کارشناسی تحلیل و ارزیابی شود.
نشریۀ «دیارا» با رویکردی تخصصی و برای اولین بار پس از وقایع پاییز سال ۱۴۰۱ آنچه را در مدارس دخترانه رخ داد، در بستر کار کارشناسی و با رویکردی هم‌افزا برای متولیان و تصمیم‌سازان حوزۀ تربیت تحلیل کرده است تا مانعی برای نگرش یک‌شبه نسبت به وقایع اجتماعی باشد.