صورت و سیرت انقلاب

81 خواندن این مطلب 16 دقیقه زمان میبرد

اشاره

سال ۱۳۸۷، سال ورود انقلاب اسلامی به دهه چهارم بود. ۳۰ سال حرکت و جریان سازی در جهان معاصر بسیاری از معادلات پیچیده دنیای حاضر را برهم زد. سردرگمی سیاستمدارارن امروز دربرابر جریانات اسلام گرائی نمودی از این ماجراست. دهه آینده دهه تثبیت انقلاب اسلامی می‌باشد. بازخوانی حرکت انقلابی ملت ایران و شناخ۰ت زوایای پنهان و پیدای آن از مهمترین مراحل دوران تثبیت است. رهبر روشن بین در این سال با طرح موضوع سیرت و صورت انقلاب اندیشمندان را به واکاویِ این حرکت اصیل و تعالی‌بخش دعوت کردند. متن زیر بیانات رهبر معظم انقلاب در جمع دانشجویان علم و صنعت می‌باشد که می‌تواند سرفصل بسیاری از مباحث پژوهشی کارآمد در حوزه تربیت مدیران و نخبگان فردا باشد.

* قسمت اوّل سخنان رهبر معظم در مورد حرکت دانشجوئی و مباحث مربوط به آن است که حذف شده است و فراز دوّم مباحث ایشان، در موضوع سیرت و صورت انقلاب در زیر آمده است.

نکاتی در باب انقلاب

مسئله‏ى بازخوانى انقلاب به نظر من مسئله‏ى مهمى است. یک نکته در باب شناخت این تاریخچه‏ى پرماجراى انقلاب ما این است که توجه کنیم که کشور ما بعد از اینکه سالهاى متمادى دچار استبداد سلطنتى بود تا دوره‏ى مشروطه، مشروطیت یک فرصتى بود براى تنفس؛ یعنى انتظار این بود که حادثه‏ى نهضت مشروطیت یک مجال تنفسى براى این ملت به وجود بیاورد، به آنها آزادى بدهد؛ اما اینجور نشد. مشروطیت از همان اول به وسیله‏ى بیگانگان، به وسیله‏ى قدرت مسلط آن روزِ دنیا یا یکى از قدرتهاى مسلط آن روزِ دنیا که دولت انگلیس بود، مصادره شد.
بعد از هرج و مرجى که در اوائل مشروطه به وجود آمد، به فاصله‏ى چند سال، همان دولت بیگانه‏ى سلطه‏گر خارجى – یعنى انگلیس – یک دیکتاتور خشن و بیرحم و بسیار خطرناکتر از سلاطین قبل از مشروطه – یعنى مظفرالدین شاه و ناصرالدین شاه – را بر سر کار آورد که او رضا خان بود. دیکتاتورىِ رضا خان بمراتب از دیکتاتورى ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه براى کشور و ملت ما بدتر و خشن‏تر بود که انگلیس‏ها او را سر کار آوردند. در واقع ما از دوران استبداد، وارد دوران آزادى نشدیم، بلکه وارد دوران استبداد دیگرى همراه با وابستگى شدیم؛ یعنى ملت طعم آزادى را نچشید. لذا وقتى نهضت اسلامى در ایران شروع شد و امام هدف از این نهضت را ریشه‏کن کردنِ حکومت استبدادى و حکومت سلطه و قطع نفوذ بیگانگان اعلام کرد، خیلى از مبارزین قدیمى و افرادى که دستشان تو کار مبارزه بود، زیاد باورشان نمى‏آمد؛ نمیتوانستند درست تصور کنند که چطور ممکن است چنین چیزى! سلطنت را در این کشور انسان از بین ببرد؟! من یادم است در همان سالهاى آخر مبارزه – که امام بحثهاى اساسى مربوط به حکومت را کرده بودند و این بحثها در بین مردم پخش شده بود و ایشان اعلام کرده بودند که شاه خائن است و شاه باید برود – بعضى از عناصر مبارز، فعال و خوب – که بعد هم در انقلاب فعالیتهاى زیادى داشتند – حتّى آنها، میگفتند: مگر ممکن است؟! چطور امام مسئله‏ى سلطنت را مطرح میکند؟ مگر میشود با سلطنت درافتاد؟! باورشان نمى‏آمد. علت این بود که دوران طولانى اختناق و استبداد در این کشور همراه شده بود با نفوذ بیگانه، سلطه‏ى بیگانه و حمایت بیگانگان از نظام سلطنت. ولى این اتفاق افتاد.

انقلاب نیاز ملت
نهضت عظیم اسلامى، همت مردم، رهبرىِ شخصیت بى‏نظیرى مثل امام – که حقاً و انصافاً شخصیت بى‏نظیرى بود – کار خودش را کرد. «صبر» و «بصیرت». بنده بارها از کلام امیرالمؤمنین (علیه الصّلاه و السّلام) این را نقل کرده‏ام: «لایحمل هذا العلم الّا اهل البصر و الصّبر»؛ بصیرت – آگاهى – و صبر؛ یعنى استقامت، پافشارى، خسته نشدن. این دو خصوصیت در ملت ایران پیدا شد و کار خودش را کرد و انقلاب پیروز شد. در واقع تشکیل نظام جمهورى اسلامى، پاسخى بود به نیاز بلندمدتِ تاریخىِ ملت ایران. ملت ایران از دل آرزوهاى تاریخى خودشان، جمهورى اسلامى را عَلم کردند و سر پا کردند. خوب، بدیهى است وقتى که یک نظامى اینجور در آرزوهاى دیرین مردم ریشه دارد، این نظام ماندنى است؛ این نظام قابلیت بقاء دارد، قابلیت رشد دارد، ریشه میدواند و دشمنى با این نظام آسان نیست. و این اتفاق افتاد.
هر جریانی این کاره نبود
یقیناً هیچ جریان مبارز دیگرى نمیتوانست در کشور ما نظام سلطنتى را از بین ببرد – جوانهاى عزیز! این را بدانید و مطمئن باشید – جز جریان اسلامى و دینى‏اى که پیش آمد. هیچ جریان دیگرى، هیچ حزبى، هیچ مجموعه‏ى مبارزى امکان نداشت بتواند نظام استبدادى وابسته‏ى به قدرت آمریکا را در این کشور سرنگون کند؛ کمااینکه جریانهاى مبارز قدیمى در این کشور، همه از کار افتاده بودند؛ چه جریانهاى چپ، چه جریانهاى راست، چه گروه‏هاى مسلح. در سالهاى ۵۴ و ۵۵ همه‏ى این گروه‏ها به وسیله‏ى آن دستگاه قلع و قمع شده بودند. تنها چیزى که میتوانست آن رژیم باطل را ساقط کند، موج عظیم ملى بود؛ حضور یکپارچه‏ى مردم، که این هم جز با انگیزه‏ى دین و با پیشوائى روحانیت مبارز و مرجعى مثل امام بزرگوار امکانپذیر نبود. بعد هم که آن رژیم فاسد سرنگون شد، هر نظام دیگرى غیر از نظام جمهورى اسلامى – چه نظام چپ، چه نظام راست – اگر سر کار مى‏آمد، امکان نداشت بتواند در مقابل نفوذ دشمن، در مقابل دخالتهاى گوناگون دشمن مقاومت کند.
تفاوت از زمین تا …
ما دیدیم که چطور انقلابهائى که سر کار آمدند، چند سالى هم بودند؛ چه از نوع چپ، چه از نوع میانه، اما نفوذ و دخالت آمریکا – دخالت سیاسى‏اش، دخالت نظامى‏اش، محاصره‏ى اقتصادى‏اش – اینها را نابود کرد؛ از بین برد. شما امروز نگاه کنید به اروپاى شرقى – که یک مرکز عمده‏ى حکومتهاى سوسیالیستى و چپ بود – و ببینید که کارشان به آنجا رسیده که پایگاه‏هاى نظامى و موشکى آمریکا در همان کشورهاى چپِ سابقِ اروپاى شرقى گذاشته میشود و آمریکائى‏ها آنجا حضور پیدا میکنند! بنابراین، هیچ نظامى جز جمهورى اسلامى نمیتوانست در مقابل نفوذ و فشار آمریکا مقاومت کند.
یک نفی، یک اثبات
این نکته را هم عرض کنیم: علت دشمنى عمیق و آشتى‏ناپذیر استکبار و در رأس آنها آمریکا و شبکه‏ى صهیونیستى دنیا با جمهورى اسلامى، این حرفهائى که گاهى گوشه و کنار گفته میشود – چه چیزهائى که آنها شعارش را میدهند، چه تصوراتى که بعضى در داخل میکنند – نیست. مسئله این است که جمهورى اسلامى یک «نفى» با خود دارد، یک «اثبات».

نفى استثمار، نفى سلطه‏پذیرى، نفى تحقیر ملت به وسیله‏ى قدرتهاى سیاسى دنیا، نفى وابستگى سیاسى، نفى نفوذ و دخالت قدرتهاى مسلط دنیا در کشور، نفى سکولاریسم اخلاقى؛ اباحیگرى؛ اینها را جمهورى اسلامى قاطع نفى میکند.
یک چیزهائى را هم اثبات میکند: اثبات هویت ملى، هویت ایرانى، اثبات ارزشهاى اسلامى، دفاع از مظلومان جهان، تلاش براى دست پیدا کردن بر قله‏هاى دانش؛ نه فقط دنباله‏روى در مسئله‏ى دانش، و فتح قله‏هاى دانش؛ اینها جزو چیزهائى است که جمهورى اسلامى بر آنها پافشارى میکند.
دلایل دشمنی دشمنان
این نفى و این اثبات؛ اینها دلیل دشمنى آمریکا و دشمنى شبکه‏ى صهیونیستى دنیاست. اگر نفوذ آمریکا را قبول کنیم، دشمنى‏ها کم خواهد شد؛ اگر راضى شویم که ملت ما به وسیله‏ى بیگانگان به طرق مختلف تحقیر شود، دفاع از هویت ملى یا دفاع از ارزشهاى اسلامى را کنار بگذاریم، مطمئناً دشمنى‏ها به همین نسبت کم خواهد شد. اینکه میگویند جمهورى اسلامى رفتار خود را عوض کند، یعنى این. شنفته‏اید گاهى مسئولین سیاسى کشورهاى مستکبر از قبیل آمریکا، درباره‏ى ایران که صحبت میکنند، میگویند: ما نمیگوئیم جمهورى اسلامى از بین برود، میگوئیم جمهورى اسلامى رفتارش را عوض کند. رفتارش را عوض کند، یعنى این؛ یعنى از این نفى و از این اثبات دست بردارد. این را میخواهند.

با همین ایستادگى در این نفى و در آن اثبات، جمهورى اسلامى توانسته با جبهه‏ى گسترده‏ى مجهز به انواع امکانات مواجه شود و در مقابل او مقاومت کند؛ همان حالتى که در هشت سال دفاع مقدس بود که شرق و غرب و اروپا و ناتو و بعضى از کشورهاى عربى و همه، دست به دست هم دادند علیه جمهورى اسلامى و جمهورى اسلامى بالاخره همه‏ى آنها را وادار به عقب‏نشینى کرد و خود هیچ عقب‏نشینى نکرد. در عرصه‏ى سیاسى و در سالهاى بعد از جنگ تا امروز همین معنا وجود داشته؛ یعنى جمهورى اسلامى توانسته در مقابل این جبهه‏ى عظیمى که در برابرش شکل پیدا کرده، بایستد؛ نه فقط عقب‏نشینى نکند، بلکه پیشروى کند و به دشمن ضربه وارد کند. این، اتفاق افتاده.
توانائیِ ماندن
شما وضعیت امروز آمریکا را در خاورمیانه نگاه کنید، پانزده سال قبلِ او را هم نگاه کنید و ببینید وضع آمریکا در خاورمیانه چه جورى است؛ روزبه‏روز منفورتر، روزبه‏روز ذلیل‏تر، ناکامتر؛ در مسئله‏ى فلسطین، یک جور؛ در مسئله‏ى لبنان، یک جور؛ در قضایاى عراق و افغانستان، یک جور. آمریکا در طرحهاى خودش در خاورمیانه – که عمدتاً هم آماج هدف این طرحها جمهورى اسلامى بود؛ بیش از آنچه که آن کشورها باشند – ناکام مانده؛ ضربه خورده. و جمهورى اسلامى توانست بایستد و مقاومت کند. خوب، البته توطئه‏ها زیاد بوده؛ دهه‏ى اول انقلاب یک جور، و دهه‏ى دوم و سوم انقلاب توطئه‏هاى گوناگونى بود – تفاصیلش را نمیرسم عرض کنم؛ وقت میگذرد – اما نکته‏ى اصلى که هم دانشجوها، هم دانشگاهیان عزیز، هم همه‏ى آحاد ملت، بخصوص نخبگان و هوشمندان باید به او توجه کنند، این است که نظام جمهورى اسلامى این «توانائى» و این «اقتدار ذاتى» را دارد؛ همچنانى که تا امروز در طول این سى سال توانسته ایستادگى کند. آنها همه‏ى همتشان این بود که جمهورى اسلامى را نابود کنند و از بین ببرند؛ اما نه فقط نابود نشد، بلکه روزبه‏روز در بخشهاى مختلف قوى‏تر شد.

این «توانائىِ ماندن»، این «اقتدار»، این «ظرفیت بقاء» بایستى حفظ شود. اینجور نیست که ما هر جور عمل کنیم – ولو بى‏تفاوت، ولو با عدم توجه به وظائف حساس و مهم – باز هم همین ظرفیت مقاومت باقى بماند؛ نه، بایستى نظام جمهورى اسلامى را به معناى حقیقى کلمه‏اش حفظ کرد، تا بتوان از منافع این ملت، از منافع این کشور، این ملت را بهره‏مند کرد؛ تا بتوان این ملت را به اوج ترقى و آرزوها و آرمانهاى خودش رساند.

آنچه مهم است این است که نظام جمهورى اسلامى یک ساخت حقوقى و رسمى دارد که آن قانون اساسى، مجلس شوراى اسلامى، دولت اسلامى، انتخابات – همین چیزهائى که مشاهده میکنید – است، که البته حفظ اینها لازم و واجب است؛ اما کافى نیست.
از صورت تا سیرت
همیشه در دلِ ساخت حقوقى، یک ساخت حقیقى، یک هویت حقیقى و واقعى وجود دارد؛ او را باید حفظ کرد. این ساخت حقوقى در حکم جسم است؛ در حکم قالب است، آن هویت حقیقى در حکم روح است؛ در حکم معنا و مضمون است. اگر آن معنا و مضمون تغییر پیدا کند، ولو این ساخت ظاهرى و حقوقى هم باقى بماند، نه فایده‏اى خواهد داشت، نه دوامى خواهد داشت؛ مثل دندانى که از داخل پوک شده، ظاهرش سالم است؛ با اولین برخورد با یک جسم سخت در هم میشکند. آن ساخت حقیقى و واقعى و درونى، مهم است؛ او در حکم روح این جسم است. آن ساخت درونى چیست؟ همان آرمانهاى جمهورى اسلامى است: عدالت، کرامت انسان، حفظ ارزشها، سعى براى ایجاد برادرى و برابرى، اخلاق، ایستادگى در مقابل نفوذ دشمن؛ اینها آن اجزاء ساخت حقیقى و باطنى و درونى نظام جمهورى اسلامى است. اگر ما از اخلاق اسلامى دور شدیم، اگر عدالت را فراموش کردیم، شعار عدالت را به انزواء انداختیم، اگر مردمى بودنِ مسئولان کشور را دست‏کم گرفتیم، اگر مسئولین کشور هم مثل خیلى از مسئولین کشورهاى دیگر به مسئولیت به عنوان یک وسیله و یک مرکز ثروت و قدرت نگاه کنند، اگر مسئله‏ى خدمت و فداکارى براى مردم از ذهنیت و عمل مسئولین کشور حذف شود، اگر مردمى بودن، ساده‏زیستى، خود را در سطح توده‏ى مردم قرار دادن، از ذهنیت مسئولین کنار برود و حذف شود؛ پاک شود، اگر ایستادگى در مقابل تجاوزطلبى‏هاى دشمن فراموش شود، اگر رودربایستى‏ها، ضعفهاى شخصى، ضعفهاى شخصیتى بر روابط سیاسى و بین‏المللى مسئولین کشور حاکم شود، اگر این مغزهاى حقیقى و این بخشهاى اصلىِ هویت واقعى جمهورى اسلامى از دست برود و ضعیف شود، ساخت ظاهرىِ جمهورى اسلامى خیلى کمکى نمیکند؛ خیلى اثرى نمیبخشد و پسوند «اسلامى» بعد از مجلس شورا: مجلس شوراى اسلامى؛ دولت جمهورى اسلامى، به تنهائى کارى صورت نمیدهد. اصل قضیه این است که مراقب باشیم آن روح، آن سیرت از دست نرود، فراموش نشود؛ دلمان خوش نباشد به حفظ صورت و قالب. به روح، معنا و سیرت توجه داشته باشید. این، اساس قضیه است.
تغییر نرم
و من به شما عرض بکنم که تغییر سیرت، تغییر آن هویت واقعى، بتدریج و خیلى آرام حاصل میشود. توجه بعضى‏ها به این، غالباً جلب نمیشود، یا خیلى‏ها توجهشان جلب نمیشود. یک وقتى ممکن است همه متوجه شوند، که کار از کار گذشته باشد. خیلى باید دقت کرد. چشم بیناى طبقه‏ى روشن‏بین و روشنفکر جامعه – یعنى طبقه‏ى دانشگاهى – و چشم بیناى دانشجویان باید این مسئولیت را همیشه براى خودش قائل باشد.
دین و سیاست
نظام اسلامى، نظام اسلامى است در ظاهر و باطن؛ نه فقط نظام اسلامى در ظاهر. صرف اینکه حالا یک شرائطى در قانون اساسى براى رئیس جمهور و براى رهبر و براى رئیس قوه‏ى قضائیه و براى شوراى نگهبان و براى که و که معین شده؛ و چه و چه، اینها کافى نیست؛ اگرچه اینها لازم است. انحراف در هدفها، در آرمانها، در جهتگیرى‏ها را باید مراقبت کرد که پیش نیاید. و این چیزى است که ما در طول این سالهاى طولانى – بخصوص بعد از جنگ و بعد از رحلت امام – درگیرش بودیم؛ جزو درگیرى‏هاى اساسى در این دو دهه‏ى گذشته، یکى همین بوده. تلاشهاى زیادى شده است براى اینکه جمهورى اسلامى را از روح و معناى خودش خارج کنند. تلاشهاى زیادى کرده‏اند؛ به شکلهاى مختلف؛ چه در زمینه‏هاى سیاسى، چه در زمینه‏هاى اخلاقى، چه در زمینه‏هاى اجتماعى؛ از اظهاراتى که شده و حرفهائى که زده شده. ما یک دوره‏اى را هم مشاهده کردیم که در مطبوعات ما رسماً، علناً، جدائى و تفکیک دین از سیاست را اعلان کردند! اصلاً مسئله‏ى یکى بودن دین و سیاست را که اساس جمهورى اسلامى و اساس حرکت عمومى مردم بود، زیر سؤال بردند. از این بالاتر؟! در دورانى، در مطبوعات ما دیده شد که صریحاً، علناً، از رژیم ظالم، جبار و سفاک پهلوى دفاع شد! براى اینکه چنین حالتى پیش نیاید و براى برخورد با این انحراف، میشود با برجسته کردن مرزهاى اعتقادى و فکرى و سیاسى، جلوى این انحراف را گرفت. شاخصهاى هویت اسلامى بایستى معلوم باشد: شاخص عدالت‏طلبى، شاخص ساده‏زیستى مسئولان، شاخص کار و تلاش مخلصانه، شاخص طلب و پویائى علمى بى‏وقفه، شاخص ایستادگى قاطع در مقابل طمع‏ورزى و سلطه‏ى بیگانگان، شاخص دفاع از حقوق ملى. از حقوق ملت، دفاعِ شجاعانه کردن یک شاخص است؛ مثل همین حق هسته‏اى؛ مسئله‏ى هسته‏اى. این یکى از ده‏ها نیاز کشور ماست؛ تنها مسئله‏ى ما نیست؛ اما وقتى دشمن روى این نقطه متمرکز شد، ملت هم ایستادگى کرد. در این نقطه‏اى که دشمن روى او تمرکز پیدا کرده است، اگر ملت عقب‏نشینى کند، اگر مسئولین عقب‏نشینى کنند و از این حق قطعى و روشن صرف‏نظر کنند، بدون تردید راه براى دست‏اندازى به حقوق ملى براى دشمن باز خواهد شد.
اشرافیت
اجتناب از اشرافیگرى؛ یعنى ضد ارزش کردن. در انقلاب ما این نکته وجود داشت؛ این را بتدریج بعضى‏ها سعى کردند کمرنگ کنند. این در مسائل اقتصادى ما اثر دارد، در مسائل روانى ما اثر دارد. اشرافیگرى و گرایش به اشرافیگرى، یک ضد ارزش بود در انقلاب. یعنى افرادى در سطوح مختلف بودند که از اینکه به اشرافیگرى نسبت داده شوند، یا از آنها چیزى دیده شود که جزو خصوصیات اشرافیگرى باشد، بشدت اجتناب میکردند. مسئولین کشور در درجه‏ى اول متعهد به این قضیه هستند و باید باشند. این تدریجاً ضعیف شد. امروز خوشبختانه همان موج ضد ارزش کردن اشرافیگرى، بحمداللَّه وجود دارد؛ یعنى دولت، مسئولین دولتى ساده‏زیستند، مردمى هستند و این خیلى فرصت خوبى است؛ نعمت بزرگى است. این یکى از شاخصهاست.
جهاد و شهادت
مسئله‏ى ارزش جهاد و شهادت، یکى دیگر از شاخصهاست. ارزش مجاهدت، مقام والاى شهادت، از جمله‏ى چیزهائى بود که به وسیله‏ى عناصرى – کسانى، دستهائى – زیر سؤال رفت. جهاد را زیر سؤال بردند، شهادت را زیر سؤال بردند. این، یکى از شاخصهاست؛ باید برجسته شود. احترام به شهیدان، احترام به جهاد و مجاهدان بایستى جزو بخشهاى برجسته‏ى پرچم جمهورى اسلامى قرار بگیرد. جمهورى اسلامى به جهاد و شهادت شناخته میشود.
اعتماد به مردم
اعتماد به مردم، عقیده‏ى واقعى به مشارکت مردم. بعضى‏ها اسم مردم را مى‏آورند؛ اما حقیقتاً اعتقادى به مشارکت مردم ندارند. بعضى اسم مردم را مى‏آورند؛ اما به مردم اعتماد ندارند. بناى جمهورى اسلامى بر اعتماد به مردم و اعتقاد به مشارکت مردم است.
دشمنی هیبتی ندارد
شجاعت در برابر هیبت دشمن، جزو شاخصهاست. در مقابل دشمن اگر مسئولین کشور احساس رعب و خوف بکنند، بر سر ملت بلاهاى بزرگ خواهد آمد. آن ملتهائى که ذلیل و مقهور دست دشمن شدند، عمده‏ى علت این بود که مسئولان – پیشروان قافله‏ى ملت – شجاعت لازم، اعتماد به نفس لازم را نداشتند. گاهى در بین آحاد مردم عناصر مؤمن، فعال، فداکار، آماده‏ى به جانبازى هستند، منتها مسئولین و رؤسا وقتى خودشان این آمادگى را ندارند، نیروهاى آنها هم از بین میرود و این ظرفیت هم نابود میشود. آن روزى که شهر اصفهان در دوره‏ى شاه سلطان حسین مورد غارت قرار گرفت و مردم قتل عام شدند و حکومت باعظمت صفوى نابود شد، خیلى از افراد غیور بودند که حاضر بودند مبارزه و مقاومت کنند؛ اما شاه سلطان حسین ضعیف بود. اگر جمهورى اسلامى دچار شاه سلطان حسین‏ها بشود، دچار مدیران و مسئولانى بشود که جرأت و جسارت ندارند؛ در خود احساس قدرت نمیکنند، در مردم خودشان احساس توانائى و قدرت نمیکنند، کار جمهورى اسلامى تمام خواهد بود.
عمق استراتژیک یک ملّت
نزدیکى با ملتهاى مسلمان. ملتهاى مسلمان عمق استراتژیک نظام جمهورى اسلامى‏اند. چرا تبلیغات عجیب و غریب آمریکائى و انگلیسى سعى میکنند بین ملتهاى مسلمان با ملت ایران جدائى بیندازند؟ چرا؟ با مسئله‏ى قومیت، با مسئله‏ى سنى، شیعه؟ چون میدانند آنها عمق راهبردى و عمق استراتژیک جمهورى اسلامى محسوب میشوند. تکیه‏گاه یک ملت به عمق استراتژیک اوست. نمیخواهند ملت ایران و نظام جمهورى اسلامى از این حمایت و طرفدارى‏اى که از او در کشورهاى مختلف میشود – که البته بى‏نظیر هم هست – برخوردار باشد. شما در هیچ جا نمى‏بینید که در یک کشورى از رؤساى یک کشور دیگرى، آحاد مردم – نه سیاسیون – تجلیل و احترام کنند؛ عکسشان را بلند کنند، نامشان را با هیجان بیاورند؛ جز جمهورى اسلامى. در کشورهاى مسلمان هر جا بروید، آنجائى که رد پائى از جمهورى اسلامى هست، مردم نسبت به آن و نسبت به جمهورى اسلامى ابراز احساساتشان اینجورى است. دشمن این را نمیخواهد؛ دشمن نمیخواهد این ارتباط برقرار باشد. جمهورى اسلامى باید این را یکى از وظائف خودش بداند. این جزو آن شاخصهاى اصلى است.
نگاه کوته نظرانه
حالا شما نگاه کنید در این نوشتجات آدمهاى یا کوته‏نظر – که خوشبینانه‏اش این است که بگوئیم کوته‏نظرند – یا اگر بدبینانه نگاه کنیم، مغرض و خائن، که از ارتباط جمهورى اسلامى با مردم لبنان، با مردم عراق، با مردم افغانستان، با مردم فلسطین، صریحاً و بارها انتقاد کرده‏اند و انتقاد میکنند. دیده‏اید شما، متأسفانه در مطبوعات ما و در بعضى از تریبونهاى سیاسى، که این چیزها گفته میشود. این ضدیت با یکى از شاخصهاى اساسى جمهورى اسلامى است. نه، جمهورى اسلامى منافع ملتهاى مسلمان را منافع خودش میداند؛ با آنها مرتبط است، از آنها دفاع میکند؛ از مظلوم دفاع میکند، از ملت فلسطین دفاع میکند؛ اینها شاخصهاست و اینها بایستى برجسته شود. دانشجو و دانشگاهى، بخصوص دانشجو میتواند در این میدان نقش‏آفرین باشد؛ میدان حفظ شاخصها، برجسته کردن شاخصها و مختصات حقیقى جمهورى اسلامى؛ غیر از مختصات ظاهرى که اسمها و مقامات رسمى و حقوقى و اینهاست. شما میتوانید سهیم باشید، میتوانید اقدام کنید. و البته و خوشبختانه، ملت ما ملت بیدارى است.

حالا من یک بخش عمده‏اى از بحثى که امروز میخواستم بکنم، درباره‏ى مسئله‏ى پیشرفت و عدالت بود – که گفتیم دهه‏ى چهارم دهه‏ى پیشرفت و عدالت است – منتها هم وقت گذشت، هم با وضعى که حالا حنجره‏ى من پیدا کرده، خیلى شما را بیشتر از این زحمت ندهم. فقط چند جمله عرض بکنم؛ آن بحث را میگذاریم براى یک دیدار دیگر دانشجوئى ان‏شاءاللَّه.
این درخت تناور
همین اندازه من عرض کنم به شما جوانان عزیز که على‏رغم همه‏ى آنچه که انجام گرفته است در این سه دهه؛ توطئه‏هاى گوناگون، از موذیگرى‏ها و توطئه‏هاى براندازى و کودتا که در سالهاى اول، دهه‏ى اول انقلاب بود، تا جنگ تحمیلى، تا توطئه‏هاى به اصطلاح نرم از بعد از دهه‏ى اول و بعد از پایان جنگ به این طرف تا امروز، ملت ایران و جمهورى اسلامى ثابت کرد که شایسته و لایق باقى ماندن است؛ با قدرت ایستاد. بعد از این هم حوادث گوناگون عالم نخواهد توانست این درخت تناور را تکان بدهد، که آن روزى که یک نهال بود، نتوانستند از جا درش بیاورند، امروز تبدیل شده به یک درخت تناور و ریشه‏دار. جمهورى اسلامى را نمیتوانند تکان بدهند. ما باید خودمان مراقب باشیم که از درون پوک نشویم؛ از درون پوسیده نشویم. از دشمن بیرونى، آن وقتى که ما سلامت معنوى خودمان را حفظ کردیم، راهى را که اسلام و جمهورى اسلامى به ما نشان داده، پیش رفتیم و از آن راه منحرف نشدیم، مطلقاً ترسى نداریم؛ به ما آسیبى نمیزند؛ نمیتواند آسیب بزند.
امروز بهتر از دیروز
سیاستهاى استکبار، سیاستهاى آمریکا، سیاستهاى شبکه‏ى صهیونیستى عالم که آماج اولش براى دشمنى، به دلائل روشن، جمهورى اسلامى است، نمیتوانند جمهورى اسلامى را از پا در بیاورند. نه فقط نمیتوانند از پا در بیاورند، نمیتوانند کند کنند. ما میتوانیم با سرعت حرکت خودمان را پیش ببریم. البته منتظر توطئه‏ى دشمن هستیم. این توطئه‏ها ادامه پیدا خواهد کرد، تا یک مقطعى؛ آن مقطع عبارت است از اقتدار همه‏جانبه‏ى کشور که این، کارِ شما دانشجوها، کارِ شما نسل جوان است. آن وقتى که توانستید کشور را به اقتدار علمى و به اقتدار اقتصادى برسانید و آن وقتى که توانستید عزت علمى را براى کشور فراهم کنید، آن روز البته توطئه‏ها کم خواهد شد؛ مأیوس خواهند شد. تا وقتى به آن نقطه نرسیده‏ایم، منتظر توطئه‏ها باید بود و آماده‏ى مقابله‏ى با این توطئه‏ها باید بود. و ان‏شاءاللَّه هر روزى که بگذرد، شما قوى‏تر خواهید بود، دشمن شما ضعیفتر خواهد شد و آن روزى که پیروزى نهائى نصیب ملت بشود، ان‏شاءاللَّه روز دورى نخواهد بود.

پروردگارا! آنچه را که گفتیم و شنیدیم، براى خودت، در راه خودت و مقبول درگاه خودت قرار بده. پروردگارا! برکات خودت را بر نظام جمهورى اسلامى، بر فدائیان این نظام، شهداى راه آرمانهاى این نظام و بر امام بزرگوار این نظام نازل بفرما؛ رحمت خودت و فضل خودت را بر این جوانان عزیز، بر مجموعه‏ى جوانان کشور و دانشجویان عزیز ما نازل کن؛ ما را همواره جزو سربازان و رهروان این راه قرار بده؛ ما را در همین راه بمیران. پروردگارا! درجات شهداى عزیز ما را روزبه‏روز بالاتر و متعالى‏تر قرار بده.

والسّلام علیکم و رحمهاللَّه و برکاته‏

سؤالات پژوهشی مرتبط با موضوع سیرت و صورت انقلاب

محور اول: انقلاب و انقلابی‌گری دارای چه تعریف و حیطه‌ای می‌باشد؟

مؤلفه‌های انقلابی‌گری در حیطه تفکر و عمل چیست؟

آیا صرف ادعا می‌تواند فرد یا گروهی را در چارچوب انقلاب جای دهد؟

التقاط در مفاهیم انقلاب از کجا نشأت گرفته و ممکن است چه آسیب‌هایی به دنبال داشته باشد؟

محور دوم: ضرورت دشمن‌شناسی

در فرض تعدد دشمنان، اولویت در مبارزه با کدام‌یک می‌باشد؟

دشمن مشترک چگونه می‌تواند عامل پیوند و اتحاد شود؟

عدم شناخت دشمن حقیقی چه خطری را متوجه انقلاب می‌سازد؟

اختلاف نظرها در بین نیروهای خودی چگونه می‌تواند به یک فرصت، تبدیل شود؟

محور سوم: مأموریت نسل جدید